Jean-Louis Brunet : Le parfait notaire apostolique et procureur des officialités contenant les règles et les formules de toute sorte d'actes ecclésiastiques

470 DE' L'Jlv"'STRUCTION PARTICULIERE. 6 . U füfri:::a dans les provinces o~: iî n'y .1 ~'-0int d'univcdi té , & dans k iqncllcs il ;i'dl pas crnfa~e de prendre des <lcgr~s ' Qllë celui qui c!t i promouvoir ·ait le ~é~oignage de pedonnés graves & favan– :cs ên ~t1éoiogie & en droit ca.non, qHi atcdle que cclui qui cil à pronrnuvoir fait: cics canons ou de ta chlofogie cc qu! lui dl .néce!fairc pour cnfcigner ~u peuple (lhr~Ücn ce qu'il doit e n :ipprendre, &. pour remplir: les ohligacions de fa charge. U fandroit claas cc ca.s .:cformcr le 10. ar– t icle de l'iater:ogatoire, & le réduire à ce feas. Ainfi , fi für ce 1 o art. les ::émoins d ~pofoi:;nr que celui '!_Ui eft à promou– voir , a donné des preuves publiques on pudc!1licres de fa c:ipac.ité en lc~1r préfea– ce , ou mùls en font certains : la co1moif– fance Ql;'ils difenr:: avoir de 1a capacité de celui q~i y.fi à p:omouvoir fo:-oi t Î<~gitim<!mc:u: foraféc , amremcm ils ne prouve– roicut pas cette c.ap ~tdté de la :::n;inicrc que 1c dc.m.lnde Gregoirc XIV. dans fa confürnti<m. 7. Si celui ouj cfi i -:>:-omonvoir ÛtQÎt r~gu!ic:.- , ii faudroit ~udèr Jcs mêmes cho– fcs que s'il étoic fécufier. .M.ais cmnmc les réguEc:s n'ont r ~s coutume de prendre le doétor<lt dans les univcrfités , j} faut fclon l'intcnr:!on <lu concile de T:cntc :me le :égulic:.- foi:: propre pou:- cnîcigncr Îcs 3mrcs , & qu'ii en ait \Ill c6moip,n;ige de fcs fop6r.icurs. Par le Jton: de fiipé.:ieurs OH entend îcalcmcnt ceux <lHÎ da:lS Jl or– <ire n'ont aucuns fopé:icm·s·, foit qu'!ls foient al>bc!s , g!'ands • maîtres , prépofüs I I 1r; ,1 J ' • genc:aux , prcuuc.ns c1es cong~·egat1ons , <iéfu1itcurs on vifiteurs rc1>rtfcncans le chapfo:c gtné::ll , foie qu'ils aycnt d':m– t:cs fonctions ou d'autres noms. E~ leur abfcnce les vk3ircs ou comniiffafrcs géné– raux des ordres & conpr~ga:ions , p<>nr- d 'f' a ront onner ces ccr<: lcats. 6. In locis feu provinciis in qui.. bu.s non fimt univufhatu jludio– rum. . , ruq1!t confut~u~'!: cfl fuflipi gmctum al:9,lU:m , .f u.fircitt Ji ttj/i.. monio virorur'! E[ravium & fà.crœ tluologùe yt[ ;uris car.onici conjltt promovcndum ta fl itnrù:. cc.nonum -yt/ facrœ tiuol ogiœ P"llere, ut ùlo- 1uus fit ad uz doetnda 9w1! pop. cl1riflia11um fi:irt oporttt. , f,• munt– rù fibi injungendi ncetjJiu:ti valcat jilfisfoctrt ; idco rtformtmdum in– turogatorium. ad huné Jenfûm. : juxta 'Jll.Od fi tefiu dtpofuu.int >fi dt fcùntia promOY(ftr/i artos rtd– ditos cf/( tx co quod p rœdié!us pro- 1110vtndut .fiucimtn flul! doélrinœ public( yd pri-;atim d'dijfè cogno– 'Ytrint ; hoc modo fiifjicicr.s caufa flia:tiœ diâ potuit, aliàs ncm pltnt prohabunt doélrinam. ad mu:ttm fuprmlic1œ conflit. Gregorii XI. 7 . Si promovcntlus fit ngularis ,. omnia jèrpnnda 'l"'~ fi fàrtr f.~cu­ lttris. Sa!. ')Uia rcgularc.r ut plu.ri. mum non jàlcnt jùfâptrt ùifi.gnia d'1é!oratus in u11iyu:Jitatibus jlu– diorum, ntetjjè efl ju.Tta. durcrum corzcilii Trirlentini, ut promovcndus rtguiariis à j uu fùpuioribur tefii– monium iu1ètat /uj/icitntisdoflrir.11!, & îuod aptusfit ad alios doandor. Nomit:t auum f11.puiorum inttlli– gurdifont dumtta:at 9_u.i. nullu.m fiti ordinis fuperiortm agnofi:unt, fi'"le ii cujufais ordùiù abbatcs, magijlri, aut p rç:pojiti gt11tr1zlts, 'Vtl 9ua– rumlibu congrciationum p rœjù:itn. us , flyc dtj/initurCJ aut ~ifitatores capitulum gtntrale rcprœfentantes, fi.,,:. nlii ~uocumque )Jocabulo n:.u:- cupentu.r, (:,• in eorum abjèntia ip– farum 11i~arii flu cummiJTarii gtneralei , l 'Û ifl rom. Curiœ prucura:ores çene- 1'Alu ord1num ,,,[ cougregationum /ûccedunr. e-Médiathèque | Histoire Provence | YM_19 (1)

RkJQdWJsaXNoZXIy NDM3MTc=