Vias, Balthasar de : Charitum

LIB E RTl! RTl V s. 2.3 His forte occurrens grata modulamine Vates~ Et Regi & Cl1ariti dulce canebat epos. Aoni~ ftupuere Dea:, P11œb6[que canenti; H~[eruntque fuis ventus & vnda [onis. Illius in [ylvis Nymph~J Driadéfquemorarre, Suaviùs haud alibi percoluere nemus. Illius ad Charites, Pithôque ~ Lep6fque morati, Cafiiùs haud alibi vifà placere Venus. Nuper (fi memini) Pll0ca:o in litore Delpl1in, Captabat fuaves illius aure [onos. Nuper & Alaudi virides Pllilomela per 11ortos, Fing'ehat refonas illius~ ore, maclas. 'Tune Phœbus" eur non ad fidera deferor, inquit In terris alius fi mea pleara gerit. D'iflicilis Daphne per me nlutata, fequetu Carnea, quinetiam lal1rea tota virum. Parnaffo hic pr~fit, mihi fuflicit afha tenere J Veftro Pierides in1peret ifte cl10ro. Dixit & exceffit) Vati tune paruit omnis, Vt prius ahfenti turba novena Deo. Euridicçn, laudatllr ad11uc , qui traxit ab 0 rco ~. ~ cœlo inclufit numina quantus crit ? ic ridens InentÎta Aglaia poëtria faéla eft, Cunélorum hxc rifu fabula digna fuit. Hoc ad me carnlen mifit, quis credet amanti Aut faél:x Vati quis putet elfe fidem. , Orphea fic finxit, limilé{que Amphionas ~ horum ~ comites ecit robora, faxa, feras• . G e-Médiathèque | Histoire Provence | YM_151