Vias, Balthasar de : Charitum

L 1 13 ERTE RTl V S. ~ J -t facie cujus viventis & ore fruebar Afpicerent oculi corpus inane mei. on igitur mi[cere ~ninlos, nec verba licebit, Mutu' non inter gaudia, luce frui. Venturun1 fortuna meum qux liniet reVUln? . ~xve preinet viduos (Egra feneél:a dies? /V tiliùs poteral11 priar occubuifTe, fuifTent Sic noftra à digitis lumina claufa tuis. Tunc ego vel ridens te [ofpite fata tuliffem" Cllffi mihi jam Henri fit grave polle Inori~ Mitior alnbobus porerat Illors [xva videri, V na occultaffet fi filTIul vrna duos. o rp11ci verus amor [ubiit Aclleronta j ugalis, Hxc via cur iterum non quoque aperta milli . Et fi.no !l pofIèm cantu P!utona movere, Fleéteret hune forfan Fratris alnœna cl1elys. Conjugis hxc & pIura tibi nlors fuggerit A N N lE, Verba clat, & que·ftus, fit tuus A N N A dolor. .tE[acus He[perien magis haud deflevit ademptanl, Quan1 doletin mediis nunc quoq; Mergus aquis. Aut fibi qui juxta defunétx conjugis vrnalU T ransfodit proprio Plantius en[~ latus. o n1i11i quàm cuperem citharas Plurona Inoventes Vt pofièlTI Eurydicen refiituitTe tibi. ed quid pleétra juvant, fi triftibus illa relap[a eft Manibus, & mifero bis quoque rapta viro. Omnibus eft lex a:qua mori, ft nafcimur, ipfts A cunis tumulus funera cœptus habet. ~xque dies oriens nobis incommoda prxfert Penfemus damnum [pe meliore Dei.' . Dd iij e-Médiathèque | Histoire Provence | YM_151