Vias, Balthasar de : Charitum

19 3 CH. A RIT V M Ergo adfis) Ô Magne Her~s ~ live incolis afin;. · ~re {ive Elyfii regna qUleta tel1ent. Inferiis accede favens ; facilîfque canenti Adveniat facris vln11ra vocata luis. on ego Pieri~u~ ~el.iC~à dona repofcam, Ingenii fuent dlVltts lliud opus. Pererius tibi quale dedit, Suadaqu dol n ,i Duxit lugentes ad tua bufia Deas. o quales lacrymas regali effudit in vrna! Suavius 11aud fciffo cortice nlyrrl1.a gemit. Sat milli, fat fuerit planélu exhihuifiè doloreln Nec lefTus obitu conticuiife tllO. Laudibus an luélu videor debere teneri? . Exiguas vires vincit vterque labor. [tem, Vefirunl opus, Ô Cllarites, vefirum efi lugere meren– Et dignâ. indigetem dicere laude virum. Vos llabuit, fovltque fuas, applaufit 11onori, Fecit & in vefiro pulcllrius ore decus. o quoties, Aglaia, tibi tefiatus amorem Impofuit capiti regia ferta tuo. Et dedit ille fuos vera [ub ilnagine vultus:t, Qui Inagni felnper nunlinis infiar erunt. Servabis quales Lucani PoIla, vel aris– Vt colit effiél:os Vefl:a pudica Deos. Tune jaces, tu dive Heros? potultne licere Hoc tantum Farcis vt moriare nefas ? Scilicet h~c rebus fors deficit vIt· ma· noftris '" ~a fine Parcarum regna minora forent ec tua te juvit pieras , non egia virtus, Et maju morum quàln diadema decus. e-Médiathèque | Histoire Provence | YM_151