Vias, Balthasar de : Charitum

4- CHARITVM Et nofiri l1imiumque tui nunc immelnor; audes Pramiilàm nullo folvere jure fidem. Ul11 tua Pafit11ce, dicebas, fum tua tota , Pafitllec,) toru fi meus efiè velis; Te fine, (jt quanlvis facies nitidiiIilna cœli~ Difplicet, & tecum fit licèt vda, placet: Te peltis accinéta valens comitarer Anlazol1., Mentirérqlle fequax Panthefilea virum. Et prior ad Letllel1 fi veneris 0 rplleus , illuc Ibo tuam f1eélens Eurydicea cllelyn. Pluraque narrabas dum me jucul1da teneres, QUéC po{fent ipfos verba tenere Deos.. Et major Na[one tibi,fueIamqueTibul1o, Delia qu~ fueras, qu~que Corinna Inill.i. eu canerem fuprema tui 111iracula vultus, ~a:que ligal1t animos gelnmea vincla) mantts ~ . ive pares afiris oculos queis cedere gauder--– Luce [uum Titan, Cyntllia noéte jubar. eur eaden1 non es, vel cur mutata) tepénfque ~em l11ihi jurabas tam cito Eriger amor ? . Tu n10do cui Divûm voluifti infundere neétar JJ 1 eur Ine immortali perdere morte juvat? Me tibi redde, mihi te redde, & vtrumque volenceJr! ~<?~tinuo jungat fœdere Fidu~ Alnor. '- _.- e-Médiathèque | Histoire Provence | YM_151