Recueil des actes, titres et mémoires concernant les affaires du clergé de France : Tome 7

aux coup.1h!es fournis à leur !urifJic1iotz. ques au 1noins doive ne affiner pour la condan111a– tion d'u11 prêtre , &:: crois pour celle d'un dia– cre, c'efl: la difpolÎLion de l'oni.icme canon du pren1icrconcile de Carchage, cenu en ccc. XLV11. Si qu.is 111.midus vel conrumeliofus e~citerir in ma– jori rearu. , vel aliquam caufam h.abu.erir, à tri– bus vi~·inis tpifcopis .fi diaconus cfl qui arguirur ; fi prtS·~yrer , à.µ,.. ; fi epif~·o?us , à duodec:'rn con– facerdoti!Jus au·flatur. Univerfi tpi(èopi di.\·erunr, conrem?tus debet contumacitt & fu_;icrbii1 in omni– bus fran~i. CauJr4 verO pro perfo11is • ah hi.sjlatuto 1Ulmcro tWdian1ur. Le dixieme canon du îecond concile de Car– thage , renu en ccc. xcv11. y efl conforme. Fe!:·ie, epifco;1us s~len1(eJ1rt:Jnus t!ixir. Eriarn hoc a.!jicio ficundUm jlatuta vtterum concilioru.,, , ut fi 9uis ~p:[copus, quod non optamus, !.r. rttatum aliqu.c:m Utcurrtrit • & futrit ti nimia nt.:tfJitas • non· poffe plurimos congret;art , nt in crimir.t remani:tU ,,. d duodtcim epifcoyis audiatur • & d fox prtsf.yter • Go à tribus diaconus cu1n proprio fuo tpifroJ'O• C'ell: au11i la difcipline du huiticme canon du troific111e concile de Carthage, cc nu en ccc. xcv 11, Si autcrn presbyteri vel diaconi futrint accufati • •djun.ao jibi tx vicinis locis proprius tpiji:opus le- 1i:imo numcro colle:arum • id efl • u11à fecum in prtsbyreri nomine fè:r • in diaconi rrif.us , ipJOrum eau/as ,lifauciat • tddem dierum & dilacionum , & à communio11t remocionum , & difcuffiont perfo– rJdrum , inter accufatorts , & tos qui accufanrur , formâ. fonit:Jtâ. Rtli•JUOrum aute1n <lericorum c12u– [tl.S triamfolus epifaopu.s loci agnofca.t & finiar. On ajoutera le IÎxicme cano11. du fecond concile de Scvillc , tenu en oc. xrx. auquel faint Ilidore de Scville a ptéfidé. Stxrâ allionc compcrimus F ra.gitanum Cordunenfis tccltfi.r: prt.fbyterum,injujlè olim d pontifict fuo dtjcllum • & innoc<nttm txilio condemnarum. Qutm rurfus ordini fuo rtjlicu.tntts, ;d dtnui adverfùs pr~fumpcioatm nojlrt:Jm dtcrevi– mus • ut juxta prifaorum pa1rum fynodalem finttn- 1iam nu./lus noflrum,fint concilii txan1ine, quemlibtt presb_yttrum 11tl diaconum dt)ictrt audc:a1. Nam multi funt , qui indifcuffos pot1..jlatt ryra11nictl • non. 1W{lori1att cdnoni'â da1n11ant ; & fi.eut nonnullos graiid. fa11oris /11.blimant • ita quofdtJm odio • i1111i– Jiâqut pcrmoti 'humilian1 • & ad ltve1n opi11ionis 4 .:irtm condtmnan1 , quoru.rn crimen r.on drprobant. .Epifcopus tnim faccrdotibus , a' minijlris _{olus lzonortm dart potejl ;folw auftrrt non potejl. Si ~nim hi, qui in ft6culo i::I dominisfois honortm li– htrtatis adtpli [11.nt • in fervitutis nt:s:um non rtvol- 1'Untur, ni.fi publict apud prll!tOris • ac prt6jidiJ 1rib11nal. in fora futrint accufa1i, quanrà magiJ hi, qui divini& altaribus con{ècraci , honore t'cltfiafli,o decorancur ? Qui pro fatlo , ntc a6 u.no damnari , ""IUIO judicdlUt pottrtlnl hQfor;s fui privikgiis t1·ui , fe,f pr4fentari fy. ,odali judicio 1 dt illis pr~ttptrit, oporttt dil}iniri. Le Pape Boniface rIIJ. a expliqul plus amplement les folemnités de la dégradation dans fa réponfe J_ un évêque qui les demandoit ; c' efl le chapitre 1. fous le titre de pœnis dans le fi).· te. D Egradario qualiter fieri ddieat, à nob;s tua fraternitas recuifiv:c. Su– per quo tibi ta liter rerpondernL< j quoJ v~r~alis degradacio, reu clcpoliiio ab or– dm1bus vel graclib11s ecclef!afüc1s cil il. . . ' proprio ep1rcopo, fibi aH>Ilenre in clegr~- dJt1one clericorum , i11 Cacris co11ltitt1- toru111 ordinibus cerro epifcoporum nu– mero difiniro canonibus facienJa : quan– quam proprii epircopi f<ntcntia fir.e alio– rum epi~coporum prn/entil fufficiat in degradauone eorum , qui minores dun- caxat ordines receptninc. · A.:1ualis vero , five rolemnis cœ!elFs miliciz milicis, id cil, c!erici dcgraclacio cùm ad elm fuerit procedendum , fier u~ exauélorifacio ej<:s , qui milicix dereru't ar1nat:e, cui 1nilicaria detrahuntL1r inficr– nia , licqt1e à 111iliria remotus, catlris r~ .. ji~itur .Privams confonio & pril'ilegio m1hcor1. C!ericus igicur degradandus, vefiibus facris inducus , in mlnil:us habens li– brum , vas , vel aliud inllrumentum, feu ornamentum ad otdinem fuum fpeélans, ac fi deberec in officie fuo folemnirer mi· nillrare, ad epifcopi przfentiam adduca– tur , cui epircopus publicè fingula , live fint velles, calix, liber, ieu quzvis alia, quz illi juxra morem ordinandorum cle– ricorum in fua ordinacione ab epircop<> fuerint tradita , feu collata , fingularicer auferat , ab illo vellimenco , feu orna– memo , quod datum, vel tradirnm fuerat ultimo , inchoando, & defcendendo gra– daclm, degradacionem continuer ufque ad primam vdlem, guz da1ur in co!latione confurz ; runcque radarnr caput i!lius , feu tondeamr ' ne toururx reu clerican1s velligium rcmaneat in eodem. Poterie aucem epiicopus in degradatione hujui– modi uti verbis aliquibus ad terrorcm, http://e-mediatheque.mmsh.univ-aix.fr/ [YM-54-07] Corpus | Histoire de Provence

RkJQdWJsaXNoZXIy NDM3MTc=