Recueil des actes, titres et mémoires concernant les affaires du clergé de France : Tome 7

ttux coupahles fau1nis à leur lurifdiélion. 1 1 1.Ù arbicrium racerdotis, quod in mlgni rea– tûs ultionem invitus & dolens quoJam– modo debet inferre animus judiclntis. Cognovimus enim pro commHlis & le– vibus vcrbis i gracia communionis ex– clnîos , & animam , pro qua Chrifli fanguis elfuîus efl , irrogatione tam î:rvi fupplicii fauciatam, & inermem quodam– modo, exutamque omni munimine, dia– bolicis incurfibus , ut facilè caperetur , objcétam. Certè fi quando cauîa calis emerferit, ut pro commiffi criminis qua– litlte aliquem jullè faciar communione privari, is ca1uùm pœnz fubdendus cfl quem reatus involvit , nec particeps de– bet elfe fupplicii , qui confors non do– cecur fuilfe commilli. LX X V. C 'Efl une opinion commune qoe les plus anciens exemples des inrerdirs locaux fe trouvent dans l'égliîe de Fran– ce ; on en voir quelques velliges dans l'hilloire de Grégoire de Tours, cet au– teur rapporte dans le Se. livre de fon hifloire, chapitre j I • de inrerftéiione Pr~­ textati epifeopi , qu'après le meurtre <le Prérextar, archevêque de Rouen , arrivé en r89. Lendvalde , évêque de Bayeux , ayant pris conîeil, fit fermer les égliîes de la ville de Rouen , & fit défenfes au peuple d'alliller à l'office divin , juîqu'à ce qu'on eût découvert l'auteur de ce meurtre. Dum hu agerentur , éJ Frede– gundis apud Rhotomagenfcm urhem commo– rarttur ~ verha amaritudini.s cum Pr'-tex– tato pontifice hahuit , dictns venturum effe tempus quando e:rilia in quihus detentus fue– rat, rtviftret... adverriente aUttm Dominic& RefarreElionis die , cùm facerdos ad im– plenda eecltftaftica officia ad eccleftam ma– turiù.s properaffet , antiphonas juxta con~ faetudinem incipere per ordintm cœpit : cùmque inter pfallendum formuü decumhe– ret , crudtlis adfuit lzomicida qui epifi·opum faptr formulam. quiefcenttm , excrallo hal– tci cultro, fuh afce/!a percutit. Ille verô vocem emitttns • ut clerici qui aderant ad– jttvartnt , nullius auxilio dt tantis t:J.djlan– ti!Jus tjl t:J.djutus .... Pontiftx ordinatâ domo fa.à fpiric~m exha!avit , ad quem fepe!ien– durn Romacharius , Conftantin& urhis epif– C(Jpus , advenit • mag:1us tune omnes lVzo- tomagenfes cives • & prlfirr}m finiores loci– ilüus francos mœror ohftdit .... Poft h•r: Leudovaldus, epifcopus, epiftv!as per omnes facerdott.s direxit , & accepta confilio , ec– clefias Rhotom11genfe.s claufit, ut in his po~ pu/us {olemnia divina non JPec1.ire~ • doneC indagacione corn.muni rep'erireturhujus auflor fceleris. Ce qu'on voir dans le quinzieme cha– pirre du dixieme livre _de la même hif– roire, a ["apparence d'interdit. Cet au– teur rapporte que l'évêque de Poitiers écrivit à Chrodielde, qui tenoit prifon– niere I'abbeffc du monallere de fainte Radegonde de Poitiers , qu'il ne célé– breroit point la P:îque , ni n'adminillre– roit le baptême , qu'elle n'eût mis cette abbelfe en liberté. H•c autem gtfta fa.nt ante feptem dies Pafch&, cùmque epiftopus n~c omr.ia graviter ferret J nec 'Villeret fe· diciontm diabolicam mitigare, mijit ad Chrodicldem, dians , re!inque ahhatijfam , ut in hi.s diebu.s in hoc carcere non retinea– tur, alioqui non celebraho Pafclra Domini, nequ< haptifmum in hac urhe ullus catechu– menus obtinebit , nifi abbatiffem à vincu.lo quo tenetur, jubeas abfalvi. Ce que Hincmar de Laon fit contre fon Clergé en Bïo. peut auOi être regar– dé comme un interdit, quoiqu'on le qua– lifie d'excommunication. Hincmar de Rheims en parle en ces termes : Caufa inju.riarum tuarum , /icut in pttit1.'one al> tccltjia. Ll!gdunenfi data continttur , pref– hyttro.s & diacono.s, ac r(/ iqu.os clericos, non accufù!os ~ nec confeffos, nec con.vic1os • ab omni ecclefiajlico offii:io ex.:ummu.nicafli • & ut r.emo facra mifferum falemnia in faa. parochia ctli:braret ~ intera'ixifli.... in tUfl pilrochia ntrno in nec~flitate morti.s haptifa– ri, nemo communioni.s gratiâ. reconciiiari, ne1no fipeliri cu1n debitJ commendacion~ p_oterit. Il efl vrai qu'I-lincmar de Rheims con– damne la conduite de cet évêque , fon neveu , & îoutient que fa fentence étoit injufle, & contraire aux faines décrets, tant à caufe qu'il avoit rendu cette peine générale, & J'avoit étendue à des per– fonnes qu'il reconnoiff'oit innocentes que plrce qu'il privait des facremens & de la communion de J'égliîe, les per– fonncs qui mouraient durant ce trouble. Ec Ji tantÙm in eos qui a'1ores vtl patra– tores inju.riarum tu.aru1n era11t, maltdi,1io· nes tua; jaculando exercerts , fortè ftrri "6, Il bb b ij • http://e-mediatheque.mmsh.univ-aix.fr/ [YM-54-07] Corpus | Histoire de Provence

RkJQdWJsaXNoZXIy NDM3MTc=