Recueil des actes, titres et mémoires concernant les affaires du clergé de France : Tome 7

1 1 1 3 aux coupables fournis à leur Jurifdîaion: 1114 bus fuerit inquirendum, ut facultltem hJoeJt defendendi feipfum. l:.t non fo– lùm diEtl, [ed etilm nomina ipfa tef– tium [une ei , ut quid & à quo fit dic– tmn appJreat , publicanda ; necnon ex– cepcior.~s & repiiclriones legitimz od– mittendz , ne per fuppreffionem nomi– r.u1n infatna.ndi, per exceprionem verO aut exclulionem, deponendi fa](um audacia pnrbean:r. Ad corri~endos icaque fubditorum excelfus tan;Ô diligentiùs debet pr:rla– tus affurgere , quamô damnabiliùs eo– rum olfonfas defereret incorreEtas. Con– u.1 quos, ut de notoriis cxcellibus tl– ceatur , ecli tribus modis potlit pro– c~di , per accufacionem videlicet , de– nuntiationem .& inquilitionem corum ; ut camen in omnibus diligens adhibea– rur cJutela , ne fortè per kve com– l'en<lium ve11ÎJt11r , ficllt acct1fatio11em l"gitima pr:Ecedere debet infcr;;nio , fic & dcnuntiJtionem charÎtJtiva admo– nitio , & inquifitionem clamofa inlinuJ– tio przvenire , illo (emper adhibito rnod"ra'.11Îne , t:t juxta formam judicii , fencenti:r quoque fornll diEtecur. Hune umen ordinem circa regulares perfonas non credimus ufquequaqne (ervandum, qu:E , cùm caufa requirit, faciliùs & liberiùs. à fuis polfunc adminiflracionibus a1nover1. Extrait du 47t. canon du même concift. De forma excommunicandi. S Acro approbante concilio prohibe– mus , ne quis in aliquem excom– rnunicationis (entcntiam , nili compe– tenti commonitione pr:rmilfà , & pr:r– fencibus idoneis perfonis , per quas , fi necelfe fuerit , poffit probari moni- 1ib, promulgare pr:rfumat. Quod li quis .contra przfumpferit , etiom li jufla fuerit excommunicacionis fententia , in– grelfum ecclefiz per menfem unum libi noveric interdiEtum , aliâ nihilominus pœnâ mulébndus , li vifum fuerit ex– pcdire. Caveat etiam diligenter , ne ad cxcommunicationem cujufquam abfque rnanifcfla & rationabili caufa procedat, ad q11am fi fonè taliter pro,eJferü , & requifitus humiliter , procelfum hujuf– mooi non curaverit ablque gravamine revocare , grovatus aµud foperiore1n deponac de injufla excommunicarione qucrclam : quùd li ablque periculo 1norx poceft:, J.<.l exco1n111Lu1icatorem il– Ju111 ct1111 (uo man<.iato rt:rr.ittlt, infr:i c01111)etentc!n rer1nint1m abfol\ 1 e111..lu1n a alioquin ipie pcr fe , vel per alium , proue viderit expedire , lufficienci cau– tione receptâ , munus ei abfolucionis Ïint)endat. Cùmque adverlùs excommunic:\.torem de injufla excommunicarione conllire– rit, cxcomrnunicaror condcm11ecur ex– communicato adinterelfe ; aliàs nihilo– minus li culpz quolitas poflulaverit , fuperioris arbitrio puniendus , cùm non levis fit culpa tantam infligere pœnlrn infonti , nili forlan erraverit ex caufa probobili , maximè li laudabilis opinio exi!lac. Venlm , fi contra excommunicatio– nis fententiam nihil rationabile foerit à conquerente probatum , idem & (u– per injufla conque!lionis moleflia per pœnam adinte:-c!Te , vel aliàs fecun– dùm fuperioris arbitrium condemne– tur , 11ili forfan & ipfurn pro!nbilis error exci:fet ; & fuper eo pro quo juflâ fuerit excommunicatione ligatus , per cautionem receptam fatisfacere compellatur , vel in pri!linam redu– catur fententiam , ufque ad fatisfac– tionem condignam , inviolabiliter ob– fervandam. Si vero judex fuum recognofcens er– rorem , p;iratus lie talem revocore (en– tentiam , & is , pro quo Jaca foerit, ne ablque fatisfaltione revocet illam, appellec , appellationi non deferot in hac pane , nili calis lit error, de quo merito pollit dubitari : & tune, fufli– cienti cautione receptâ , quod coram eo , od quem extitit appellatum , vel delegoto ad ipfo , juri parebit , excom– nnmicatum abfolvat , ficque pœnz pr:e[criptz minimè fubjacebit ; cavens omnino , ne voluntare perverfâ in al– terius pr:ejudicium m_enciatur errorem, li diflriélionis canonicz vulc effugere ultionem. Les cours flculieres jugrnr qut f 06/i– gation d'apporter les prtca.utions ordon– nies par &es &onçi/es dans les e"cumm,.. http://e-mediatheque.mmsh.univ-aix.fr/ [YM-54-07] Corpus | Histoire de Provence