Recueil des actes, titres et mémoires concernant les affaires du clergé de France : Tome 1

5 s 9 Des Cenfares qui ont été faites ou refues 5 9 0 Jium int,endilfct definire. ut materiam_fi- accipiendam, qui fine julla caura eos pri– de1 ,_ quod fub nomine h1~rarc.h1r pollmt vare non ~ebet eo ad q~o.d fe obligave– tantum comprd1cn<h ep1icop1, facerdo- runt 11le v1tr genus fufc1p1endo. tes, aut alii muutln ordme & 1unfd1c– tione pr>?diri. Num. 4. Superiores religio!"orum cùm lint pro– priè ordinarii, & fubditorum fuorum pat1ores , in quannàm jurifdiél:ionem or– dinariam habent, & , ut ita dicam, paf– toratum, magis funt de hierarchia, quàm epifcopus folùm delegarus refpellu ejus loci , cui folùm cH delegatus. Ibidem. Illi fnperiorcs religiofi, qui officio im– mobiles funt & perpetui , unde propriè funt in ib:u & obliganrur ad gubernan– dos, illuminandos & perficiendos alios, qui funt perfeél:ionis allus; funt verè in flatu pcrfèélionis, tum acquirendr, tum acquilitx ; & eatenus aliquo modo funt de ecclefiaHica hierarchia magis quàm feculares epifcopi etiam ordinarii etfi abfque dubio in aliis longè lint inferiores cpifcopis. Num. 7. Sicut officia fecularia jurifdillionem non imporrantia reddunt hominem civi– lis reipublicr membrum, ita fpirituales :illus, profelliones & officia hominem in eccleliaHica hierarchia collocare poifunt. Num. 9. J?ubita~e non poifu.mus, quin il la pro– fellio & vnr Ha tus qtu maximam vim ha– bet ad .obt.inendam _Perfeétionem gratiz & chantaus huJus v1tx, collocare pollit profeifores fuos intra prxcipuos eccle– :liaibcr hierarchiz ordines. Ex qua:O:. 7. 1'.'um. 6. D lfculli & pr~bavi religiofos ut reli– g10fos, przc1puum quemdam in ec– clefiaHica hierarchia locum tenere. Num. 7. A;dder~, poifem regubres presbyteros ordmum a D?llore in objeétione nomi– !J•torum par~1cular~ genus juris, & , ut na d1cam, .d1fpolit10ne111 proximam ha– bere ad ~~Juf~odi officia, quam fecula– res prrc1se qua presbyteri funt non ha– hent: etfi enim re~ul_ares hujufmodi or– dmum nullum aél:u Jurifdiltionem vcl po– tcllatem ad :ale mu! 1 u~ gerendum habeant, donec can~ a fu1:enon~us fuis accipiant ; tamen rauone rnlhtun fui jus quoddam habent ad talcm poteHatem à fuperiore l:.x qua:fl:. 1. Num. 12. C Ontra prudentiam probat ( D. Kel– lifonus ) fuam conclufionem per principia duriora & incredibiliora, quàm lit ipfa conclulio : Exempli gratia ; Ut probet necefiitatem epifcopi in Anglia, uticur his miris & ineptis propolitioni– bus : Quùd fit de jure divino, & fit !ex divina pro unaquaque particulari eccle– lia, uti Anglia eil: Utepifcopum habeat quùd fine epifcopo Anglia non por!i~ effe panicularis ecclelia: Quùd nili una– quzque particularis ecclefia fuum ha– beat epifcopum aut epifcopos, tota & univerfalis ecclelia non eifet, uti Chrif– tus inllituit, hierarchia compolita ex .di– verlis particularibus ecclefiis : Quàd fine epifcopo non pollimus habere confirma– tionem , qui quicunque caret, non ell, licut lvl. Doétor ait, perfeétus chriilianus. Qur omnia principia pejora funt ipfa conclufione, & à nobis demonilrata funt nullum omnino habere fundamentum. p R 0 p o~s 1 TI 0 NE s col!eaii ex libro linguâ anglicana edito, qui infcribitnr, apologia pro modo procedendi Jana"' S edis apojlo/ir;"' , in regcndis Catholicis Ang/it1, durante perfecutionis tem– pore. Cum defenjione Jlatûs reli– giofi. Auaore ]oanne Floydo ]e– faita Anglo fab [alfa nomine Da– nielis à Jefa. D E E C C L E S 1 A. Ex cap. I. Num. 2. F A!fiffimum ell:, ac in conreqnentia periculofutn, quàd particularis eccle– lia fine epifcopo elfe non pollit. Ex cap. 1. J\'un1. 3. & 4. Si particularis nulla ecclefia elfe pollit fine epifcopo particulari, cert~ univer– falis exifierc non potell: , fine univerfali epifcopo, &c. Et pofleà, Verba in defini– tione, non lignificant aétum , fed aptitu– dinem rei. Si quis dicat hominem elfe eum qui difcurrit, fenfus ell, qui naturà apcus ell: a<l difcurrcndum , &c. Et paulo pofl, http://e-mediatheque.mmsh.univ-aix.fr/ [YM-54-01] Corpus | Histoire de Provence